Uchwała Nr 1 IX Krajowego Zjazdu Adwokatury

<< WSZYSTKIE ARTYKUŁY
______________________
POLECANE ARTYKUŁY:

• O stowarzyszeniu doradców prawnych >>
• Finał sprawy dziewięciu sędziów, którym Prezydent odmówił nominacji >>
• Erica Steinbach, przepędzeni Niemcy i prawdziwe ofiary „wypędzenia” >>

____________________________________________________________________________________

kliknij w powyższy obrazek-link aby przejść do stron kancelarii
mec. Jerzego Marcina Majewskiego – iLawye®

_____________________________________________________________________________________

Uchwała nr 1
IX Krajowego Zjazdu Adwokatury

Warszawa 23-25 listopada 2007 r.

W 89 lat po ustanowieniu zorganizowanego samorządu zawodowego adwokatów
i 18 lat po odzyskaniu suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej,
w 3 lata po przystąpieniu Rzeczypospolitej do Unii Europejskiej,
IX Krajowy Zjazd Adwokatury, obradujący pod hasłem JUTRO ADWOKATURA,
wytycza kierunki działania samorządu adwokackiego, formułując program przyszłości polskiej Adwokatury.

1. Pozycja ustrojowa adwokatury

1.1. Wolna i samorządna Adwokatura jest jedną z podstawowych instytucji systemu ochrony praw i wolności
obywatelskich. Artykuł 17 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyznacza pozycję ustrojową i sposób
zorganizowania zawodów zaufania publicznego. Wynikające ze źródła konstytucyjnego: ustrojowa pozycja
adwokatury, niezależność adwokatów i samorządu adwokackiego od władzy wykonawczej, piecza samorządu
nad wykonywaniem zawodu adwokata (obejmująca także ochronę godności zawodu, kształtowanie reguł
dostępu do zawodu, stanowienie zasad wykonywania zawodu i odpowiedzialności dyscyplinarnej), powinny
zostać zachowane. W interesie społecznym leży przeciwstawianie się doraźnym, politycznym
i propagandowym próbom zmian tych zasad.

1.2. IX Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do podejmowania działań
zmierzających do zachowania ustrojowej pozycji adwokatury, wynikającej z art.17 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Przyszłość adwokatury

Adwokatura, mając świadomość konieczności zmian, zgodnych z wymaganiami organizacji życia
społecznego, jest otwarta na wyzwania współczesności. Zmiany te winny jednak uwzględniać tradycyjne
wartości i dorobek Adwokatury.

Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do opracowania programu
działań dla budowania pozycji polskiej Adwokatury w XXI wieku. Podstawą strategii aktywnej, nowoczesnej
adwokatury winien być art. 17 Konstytucji i niniejsza uchwała Zjazdu.
Apelujemy do młodego pokolenia adwokatów i aplikantów adwokackich o aktywne działanie
w samorządzie zawodowym.

3. Rola publiczna adwokatury

3.1. Adwokatura, zgodnie ze swą ustrojową rolą, wyznaczoną jej misją publiczną, powinna być szczególnie
uwrażliwiona na problemy ochrony praw i wolności człowieka. Powinna aktywnie uczestniczyć w procesie
stanowienia i stosowania prawa. Adwokatura, sama nie angażując się po żadnej stronie politycznych sporów,
będzie krytycznym komentatorem wydarzeń społecznych, politycznych i gospodarczych, informując opinię
publiczną o konieczności szanowania ładu prawnego i strzeżenia praworządnego działania organów Państwa.
Krajowy Zjazd Adwokatury apeluje do adwokatów i aplikantów adwokackich, aby brali aktywny udział
w życiu publicznym zarówno na szczeblu lokalnym, jak i w wyborach parlamentarnych.

3.2. Szczególna rola musi przypadać współpracy adwokatury z organizacjami pozarządowymi, Rzecznikiem
Praw Obywatelskich, środowiskami naukowymi i akademickimi, środowiskami sędziów, radców prawnych,
notariuszy, środowiskami innych nieprawniczych zawodów zaufania publicznego oraz środkami masowego
przekazu.

3.3. Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do przeciwdziałania obniżaniu
jakości prawa stanowionego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz ograniczaniu praw i wolności człowieka,
bezpieczeństwa społecznego, socjalnego i pewności obrotu gospodarczego.

3.4. Krajowy Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do występowania przeciwko ograniczaniu praw
i wolności człowieka, w tym do składania wniosków o zbadanie zgodności z Konstytucją aktów prawnych.
Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do powołania zespołu prawników, w tym adwokatów, w celu
profesjonalnego przygotowywania i popierania takich wniosków oraz do umożliwienia skorzystania z pomocy
takiego zespołu wszystkim obywatelom, których prawa i wolności będą zagrożone działaniem władzy
publicznej.

3.5. Krajowy Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do wzmożenia współpracy samorządów zawodów
zaufania publicznego oraz do nawiązania instytucjonalnej współpracy z organizacjami broniącymi praw
człowieka i obywatela, praw socjalnych pracowników, w tym ze związkami zawodowymi, organizacjami
charytatywnymi, a także z organizacjami przedsiębiorców.

3.6. Krajowy Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do wypowiadania się we wszystkich sprawach
mogących mieć znaczenie dla ochrony praw i wolności obywateli, w tym w sprawach dotyczących istoty
zawodu adwokata.

3.7. Krajowy Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do kontynuowania i wspierania aktywności
w ramach adwokackich organizacji i stowarzyszeń międzynarodowych, w tym poprzez rozszerzenie działania
przedstawicielstwa Naczelnej Rady Adwokackiej w Brukseli.

3.8. Krajowy Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do zorganizowania profesjonalnego biura
prasowego i do stałej współpracy z doradcą do spraw wizerunku w celu artykułowania stanowiska organów
adwokatury, informacji o adwokaturze i wpływu na publiczny wizerunek adwokatury. Zobowiązujemy NRA
do stworzenia własnych kanałów informacyjnych.

3.9. Krajowy Zjazd zaleca rozwijanie sądownictwa polubownego oraz promowanie alternatywnych metod
rozwiązywania sporów.

3.10. Krajowy Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do podejmowania stałych działań mających na
celu obronę i wzmocnienie pozycji sądów i Trybunału Konstytucyjnego, ich niezależności i niezawisłości.

3.11. Krajowy Zjazd Adwokatury opowiada się za rozdzieleniem funkcji Ministra Sprawiedliwości
i Prokuratora Generalnego.

3.12. Krajowy Zjazd Adwokatury zwraca się z apelem do Ministra Sprawiedliwości i do Parlamentu
Rzeczypospolitej o podjęcie natychmiastowych działań zmierzających do uchylenia skutków nowelizacji
ustawy o ustroju sądów powszechnych z 29 czerwca 2007 r.
Kierując się dobrem wymiaru sprawiedliwości, którego adwokatura jest istotną częścią, Krajowy Zjazd
zwraca uwagę na zagrożenie niezależności sądów oraz cywilizacyjnej i konstytucyjnej zasady
demokratycznego państwa prawa. Nowela z 29 czerwca 2007 r. stanowi wyłom w niezależności sędziowskiej,
będąc zagrożeniem dla podstaw funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości.

3.13. Krajowy Zjazd Adwokatury zwraca się do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o zmianę przepisów
kodeksu postępowania karnego w celu uchylenia skutków nowelizacji, praktycznie eliminującej czynnik
społeczny z udziału w orzekaniu w większości spraw karnych. Przywrócenie udziału ławników w tych
sprawach jest wypełnieniem konstytucyjnej zasady udziału czynnika społecznego i kolegialnego orzekania.
Krajowy Zjazd Adwokatury zwraca uwagę na potrzebę podjęcia prac legislacyjnych nad zmianą modelu
postępowania przygotowawczego, w szczególności przez wprowadzenie instytucji sędziego śledczego
nadzorującego legalność działań policji i prokuratury i wyposażenia sędziego śledczego w uprawnienia do
prowadzenia spraw o najcięższe zbrodnie.

4. System pomocy prawnej

Krajowy Zjazd Adwokatury, zwraca się do Ministra Sprawiedliwości i Rady Ministrów oraz
Parlamentu o przygotowanie i uchwalenie ustawy, która w sposób pełny, zgodny z interesem obywateli,
uwzględniający dotychczasową tradycję świadczenia pomocy prawnej w Polsce oraz orzecznictwo Trybunału
Konstytucyjnego i rozwiązania przyjmowane w innych państwach europejskich, zwłaszcza w zakresie
zastąpienia regulacyjnej roli administracji publicznej o charakterze rządowym uprawnieniami niezależnego od
administracji rządowej organu nadzoru, ureguluje świadczenie pomocy prawnej w Polsce. Adwokatura
deklaruje aktywny udział w procesie ustawodawczym.
Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje adwokatów do prac nad przyszłością systemu pomocy
prawnej w Polsce, przede wszystkim, w ramach samorządu zawodowego. Uznaje, że udział adwokatów
w promowaniu projektów niezgodnych z nienaruszalnymi zasadami zawodu adwokata jest sprzeczny z dobrem
adwokatury.

4.1 Adwokatura w systemie pomocy prawnej

4.1.a Adwokatura wskazuje na obowiązek Państwa polegający na wprowadzaniu i ochronie mechanizmów
gwarantujących posiadanie profesjonalnych i moralnych kwalifikacji przez osoby udzielające pomocy prawnej.
Państwo ma też obowiązek takiego kształtowania systemu świadczenia pomocy prawnej, który stworzy
instytucjonalne gwarancje ochrony interesu publicznego poprzez bezwzględną ochronę tajemnicy zawodowej
oraz wykluczenie dowodu z zeznań osoby udzielającej pomocy obywatelowi na okoliczność, o której
dowiedziała się przy udzielaniu pomocy prawnej.
Adwokatura zwraca uwagę na istnienie znacznej, nieregulowanej ustawowo sfery świadczenia usług
prawnych przez osoby niewykonujące zawodu zaufania publicznego. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału
Konstytucyjnego z 19 kwietnia 2006 roku (sygn. akt: K 6/06) ustawodawca winien wyraźnie rozgraniczyć
sfery pomocy prawnej, które mogą być świadczone wyłącznie przez osoby wykonujące zawód zaufania
publicznego, od tych, które nie wymagają szczególnych kwalifikacji określonych w ustawach regulujących
ustrój i działalność adwokatury i radców prawnych, i które mogą być wykonywane przez osoby mające
wykształcenie prawnicze. Przeprowadzenie takiego podziału musi nastąpić w interesie publicznym i w żadnym
wypadku nie może obejmować jakichkolwiek form udzielania pomocy prawnej w sprawach karnych, jak
również nie może umożliwiać podejmowania zastępstwa w postępowaniu przez sądami i w postępowaniach
przed organami władzy publicznej, tak rządowej, jak i samorządowej.

4.2. Świadczenie usług prawnych przez absolwentów prawa

4.2.a Krajowy Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do podejmowania działań zmierzających do
uświadomienia opinii publicznej faktycznego otwarcia zawodów prawniczych, z jednoczesnym podkreśleniem
roli aplikacji zakończonej egzaminem adwokackim jako najwłaściwszej i podstawowej drogi dochodzenia
do zawodu adwokata. Zjazd zobowiązuje do przygotowania propozycji oraz pojęcia działań zmierzających
do przyjęcia rozwiązań legislacyjnych dotyczących organizacji egzaminu adwokackiego z uwzględnieniem
samorządowego charakteru egzaminu. Zobowiązuje przy tym do stałego monitorowania projektowanych
i obowiązujących rozwiązań legislacyjnych oraz do podejmowania intensywnych działań, zmierzających do
zmiany przepisów godzących w prawidłowe wykonywanie zawodu adwokata, naruszających słuszne prawa
adwokatów oraz godzących w istotę wymiaru sprawiedliwości i prawa obywateli – przez odpowiednie
inicjatywy w procesie legislacyjnym oraz poprzez kierowanie wniosków o zbadanie zgodności z konstytucją
takich rozwiązań legislacyjnych, które naruszają te zasady.

4.2.b Krajowy Zjazd upoważnia Naczelną Radę Adwokacką do współdziałania w procesie legislacyjnym,
który uporządkowałby zasady świadczenia usług prawnych przez absolwentów prawa. Z zakresu tych usług
powinno zostać wyłączone świadczenie pomocy prawnej w sprawach karnych. Podobnie wyłączone winno być
zastępstwo procesowe w postępowaniu przed sądami i organami władzy publicznej, tak rządowej, jak
i samorządowej.

4.2.c Krajowy Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do działań na rzecz zapewnienia profesjonalnej
pomocy prawnej poprzez rozszerzenie przymusu adwokackiego, zwłaszcza w postępowaniach przed sądami
drugiej instancji. Zjazd zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do bezwzględnego przeciwstawiania się
ewentualnym próbom pozbawienia adwokatów wyłączności obrony w sprawach karnych.

4.2.d Projekty legislacyjne zmierzające do stworzenia ustawowych podstaw zawodu doradcy prawnego nie są
uzasadnione zamiarem otwarcia dostępu do zawodów prawniczych czy też zwiększeniem dostępu do pomocy
prawnej. W ocenie Krajowego Zjazdu rzeczywistym celem tych działań jest dezintegracja niezależnego od
administracji państwowej systemu ochrony i pomocy prawnej.

4.2.e Krajowy Zjazd wyraża sprzeciw dla prób legislacyjnych, które zmierzają do stworzenia nowego zawodu
prawniczego, posiadającego uprawnienia analogiczne do uprawnień adwokatów bądź radców prawnych.
Uznaje te próby za działanie lobbysty chroniącego interesy tych osób, które nie zamierzały poddać się rygorom
związanym z wykonywaniem zawodu zaufania publicznego.

4.2.f Krajowy Zjazd uznaje za szkodliwe koncepcje zakładające obniżenie wymagań profesjonalnych
i moralnych niezbędnych do wykonywania zawodów zaufania publicznego. Błędne i szkodliwe społecznie są
te projekty, które zakładają możliwość uzyskania tytułu adwokata lub radcy prawnego z pominięciem drogi
szkolenia aplikacyjnego i zamianą pieczy samorządu na kontrolę administracyjną. Koncepcje te łamią
konstytucyjną zasadę pieczy samorządu zawodowego nad wykonywaniem zawodu zaufania publicznego.

4.3 Nieodpłatna pomoc prawna

4.3.a. Wraz z rozwojem cywilizacyjnym, pełniejszym wykorzystywaniem przez obywateli polskich możliwości
płynących z przynależności do Unii Europejskiej, wzrostem zamożności i potrzeb obywateli, zwiększać się
będzie potrzeba korzystania z profesjonalnej pomocy prawnej. Część obywateli, z różnych powodów, nie
będzie jednak w stanie ponosić kosztów takiej pomocy. Zapewnienie pomocy prawnej dla tej grupy obywateli
to nie tylko zadanie władzy publicznej, ale także adwokatury.

4.3.b Adwokaci zawsze wspierali obywateli, którzy potrzebowali pomocy. Postępowali tak w latach
80. XX wieku poprzez udzielanie honorowej pomocy we współpracy z charytatywnymi organizacjami
kościelnymi. Czynią to także ostatnio poprzez organizowanie dni nieodpłatnej pomocy prawnej oraz
wspieranie działań organizacji pozarządowych, zwłaszcza uniwersyteckich klinik prawa. Adwokatura uważa,
że system nieodpłatnej pomocy prawnej wymaga zasadniczej zmiany.

4.3.c Krajowy Zjazd Adwokatury zwraca się do Ministra Sprawiedliwości i Rady Ministrów oraz Parlamentu
o przygotowanie i uchwalenie przepisów umożliwiających obywatelom korzystanie z nieodpłatnej pomocy
prawnej finansowanej przez Państwo. Regulacja taka nie powinna wprowadzać dodatkowych kosztownych
struktur administracyjnych. Powinna natomiast prowadzić do wykorzystania możliwości dotychczasowych
organów władzy publicznej, rządowej i samorządowej oraz sądów i prokuratur. Nowy system nieodpłatnej
pomocy prawnej winien przede wszystkim zakładać wprowadzenie pomocy przedsądowej, aby po kilku latach
objąć jednolitym sprawdzonym systemem zarówno pomoc prawną przedsądową, jak i udzielaną
w postępowaniach sądowych i przed organami władzy publicznej. Nowy system winien powinien
wykorzystywać możliwości organizacji pozarządowych.

4.3.d Zjazd zobowiązuje NRA do wystąpienia z inicjatywą ustawodawczą zmierzającą do zniesienia
obowiązku podatkowego związanego z nieodpłatnym świadczeniem honorowej pomocy prawnej.

4.3.e Krajowy Zjazd wyraża uznanie tym kolegom, którzy świadczą nieodpłatną pomoc prawną
potrzebującym.
Zjazd wzywa adwokatów, aby dobrowolnie honorowo świadczyli pomoc prawną w drobnych sprawach życia
codziennego, postępując tak dla wyrażenia solidarności z osobami potrzebującymi oraz za przykładem kolegów
adwokatów w innych krajach. Zjazd podkreśla, że właściwe byłoby dokumentowanie przez adwokatów czasu
zawodowego poświęconego na taką honorową pomoc.

4.3.f Zjazd zobowiązuje NRA do opracowania programu nieodpłatnej pomocy prawnej. Zaangażowanie do
prac w takim systemie aplikantów adwokackich i absolwentów wydziałów prawa, którzy zamierzają
przygotować się do konkursów na aplikację adwokacką, pozwoli na zwiększenie praktycznego charakteru
aplikacji i przyczyni się do wzrostu poziomu etycznego, a absolwentom prawa przybliży charakter zawodu
adwokata.

4.3.g Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje NRA do podjęcia starań na rzecz pozyskania dla takiej pomocy
środków finansowania z funduszy europejskich.

5. Aplikacja adwokacka

5.1 Krajowy Zjazd Adwokatury uznaje, że właściwą drogą do zawodu adwokata jest aplikacja adwokacka.
NRA zmieni zasady odbywania aplikacji adwokackiej poprzez nadanie jej jeszcze bardziej praktycznego
wymiaru oraz uwzględnienie coraz bardziej masowego charakteru aplikacji. Naczelna Rada Adwokacka winna
rozważyć potrzebę zmian organizacyjnych w programie szkolenia poprzez wydzielenie ośrodków
szkoleniowych zajmujących się szkoleniem teoretycznym, zorganizowanie zajęć seminaryjnych w izbach –
przy zachowaniu zasady patronatu.

5.2 Nadanie niektórym zawodom charakteru zawodów zaufania publicznego oznacza, w rozumieniu
Konstytucji, ustawową dopuszczalność nakładania pewnych ograniczeń w zakresie konstytucyjnej wolności
dostępu do zawodu i jego wykonywania (art. 65 ust. 1 Konstytucji). Samorząd zawodowy winien mieć większy
wpływ na zasady i tryb prowadzenia konkursów na aplikację adwokacką i decydujący wpływ na prowadzenie
egzaminu zawodowego. Zjazd uznaje za konieczne wykonanie przez ustawodawcę orzeczeń Trybunału
Konstytucyjnego, zobowiązujących do zmiany zasad prowadzenia konkursów na aplikację adwokacką
i egzaminu adwokackiego. Adwokatura opowiada się za ukształtowaniem przejrzystych zasad dostępu do
zawodu adwokata.

5.3 Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do wystąpienia z inicjatywą
ustawodawczą w celu przywrócenia adwokaturze większego wpływu na zasady i tryb prowadzenia konkursów
na aplikację adwokacką i ostateczne rozstrzygnięcie, że prowadzenie egzaminu zawodowego zostanie
powierzone samorządowi adwokackiemu, z udziałem przedstawicieli władzy publicznej i środowisk
naukowych oraz przy założeniu całkowicie czytelnych reguł i form tego egzaminu.

6. Odrębność zawodu adwokata

6.1 Krajowy Zjazd Adwokatury uważa za konieczne określenie fundamentalnych, nienaruszalnych założeń,
które powinny zostać uwzględnione we wszelkich pracach legislacyjnych oraz ewentualnych dyskusjach
dotyczących przyszłości zawodów prawniczych w Polsce i w Unii Europejskiej. Zjazd zalicza do takich
nienaruszalnych cech zawodu adwokata przede wszystkim: niezależność, podleganie nadzorowi samorządu,
odpowiedzialności dyscyplinarnej i zasadom etycznym, a także objęcie tajemnicą zawodową. Krajowy Zjazd
Adwokatury uznaje za niedopuszczalne wykonywanie zawodu adwokata w połączeniu z takimi formami
aktywności zawodowej, które niezależność tę mogłyby podważyć, w tym pozostawania w stosunku pracy.
Bezwzględnymi warunkami dla możliwości posługiwania się tytułem adwokata są kwalifikacje merytoryczne
i moralne do wykonywania zawodu, gwarantujący wypełnianie tych kwalifikacji system szkoleń i rekrutacji
oraz osobistą odpowiedzialność za skutki wykonywanych czynności. Jednym z zasadniczych wyróżników
zawodu adwokata powinien pozostać nowocześnie zdefiniowany zakaz reklamy świadczonych usług.

6.2 Wskazanymi kryteriami powinni się kierować uczestnicy publicznej dyskusji o połączeniach niektórych
zawodów prawniczych lub o zanikaniu innych.

6.3 Tymi kryteriami winna się kierować adwokatura w celu zapewnienia obywatelom racjonalnego systemu
pomocy prawnej.

6.4 Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do bezwzględnej ochrony tych
nienaruszalnych zasad wykonywania zawodu adwokata w ewentualnych pracach legislacyjnych lub dyskusjach
publicznych dotyczących zawodów prawniczych.

6.5 Zjazd zobowiązuje NRA do przeciwstawienia się kreowaniu zasady domniemania winy w odniesieniu do
adwokatów, których inicjatywa procesowa przy świadczeniu pomocy prawnej nie może być oceniana w sposób
uproszczony, jako pomoc zmierzająca do uniknięcia odpowiedzialności.

6.6. Naczelna Rada Adwokacka winna także protestować przeciwko jakimkolwiek odstępstwom od zasad
wolnego rynku w stosunku do wynagrodzeń za czynności adwokackie i wszelkim zamierzeniom, które mogą
prowadzić do zniszczenia podstaw materialnych kancelarii adwokackich – i tym samym przekreślać możliwość
rozwoju, zwłaszcza młodych adwokatów.

6.7 Zjazd zobowiązuje NRA do szczególnej pomocy adwokatom pomawianym, w wypadku gdy zarzuty te są
oparte wyłącznie na podstawie pomówień uzyskiwanych przez organy ścigania w sytuacji stosowania
długotrwałych aresztów lub jakiejkolwiek innej presji, pod którą pozostają pomawiający.

6.8 Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do działań zmierzających do
dostosowania regulacji wykonywania zawodu do zmieniającej się rzeczywistości, dla zachowania uczciwej
konkurencji. Zjazd zobowiązuje NRA do podjęcia prac nad możliwością prowadzenia działalności adwokackiej
w formie spółek kapitałowych, przy zachowaniu zasady osobistej odpowiedzialności oraz przy poszanowaniu
tajemnicy zawodowej i swobody wyboru miejsc aktywności zawodowej, zgodnie z prawem wspólnotowym.
Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje NRA do analizy możliwości zatrudniania w firmach prowadzonych
przez adwokatów osób niebędących adwokatami do zarządzania tymi przedsięwzięciami oraz do dokonania
analizy możliwości prowadzenia wspólnych przedsięwzięć adwokatów z osobami wykonującymi inne zawody,
w tym nieprawnicze.

6.9 Zjazd zobowiązuje NRA do opracowania zmian zakresu stosowania tajemnicy zawodowej, zwłaszcza
wobec potrzeby zwalczania zagrożenia globalną przestępczością, relacji adwokata ze spółką adwokacką oraz
umożliwienia adwokatom skutecznego dochodzenia wynagrodzeń.

6.10 Prace Naczelnej Rady Adwokackiej powinny też objąć analizę nowego zjawiska – prawnika w dużej
międzynarodowej firmie prawniczej, pod kątem określenia zakresu krajowej odpowiedzialności dyscyplinarnej
takich osób.

6.11 Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje NRA do dostosowania zasad etyki i godności zawodu do
potrzeb szerszego wykorzystania nowoczesnych środków komunikowania się, potrzeby świadczenia pomocy
prawnej przez internet, potrzeby szerszego informowania o świadczonej pomocy prawnej czy też
nowoczesnych uregulowań sposobów pozyskiwania klientów.

6.12 Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do egzekwowania uchwały
o obowiązkowym doskonaleniu zawodowym adwokatów.

6.13 Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje NRA do zapewnienia ochrony prawnej tytułowi adwokata.

6.14 Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje NRA do opracowania systemu wizualnej identyfikacji
zewnętrznej jako zalecanego do stosowania przez adwokatów, z obowiązkiem jego rejestracji i objęcia ochroną
prawną.

6.15 Krajowy Zjazd Adwokatury uważa, że o przyszłości zawodu adwokata winni decydować adwokaci, na
podstawie oceny interesu społecznego, przy poszanowaniu tradycji i na podstawie doświadczenia płynącego
z funkcjonowania najstarszego samorządu zawodowego w Polsce. Adwokatura będzie brała pod uwagę
wszelkie pomysły i sugestie pochodzące od innych środowisk – zwraca jednak uwagę, że to na adwokatach,
a nie na przedstawicielach tych innych środowisk, ciąży obowiązek zachowania tożsamości zawodu.

7. Przepływ pomiędzy zawodami prawniczymi

7.1. Krajowy Zjazd Adwokatury uznaje za konieczny i pożądany przepływ prawników pomiędzy
regulowanymi zawodami prawniczymi. Sytuacja taka wzmacnia adwokaturę, a także szeroko pojęty wymiar
sprawiedliwości, zapewniając zawodom prawniczym wymianę profesjonalnie przygotowanych prawników
o cennych doświadczeniach i umiejętnościach.

7.2. Krajowy Zjazd Adwokatury stwierdza, że model dochodzenia do funkcji sędziego, który zapewniać
powinien osiągnięcie wysokiego poziomu etycznego i profesjonalnego, przy wykorzystaniu doświadczenia
życiowego niezbędnego do prawidłowego orzekania, wymaga zmiany. Ostatni ze wskazanych warunków jest
niedostateczny w przypadku młodych sędziów. Nie eliminuje tego przyjęcie koncepcji sędziego na próbę. Taki
stan rzeczy winien zmobilizować adwokaturę do intensyfikacji działań umożliwiających zmianę
obowiązującego prawa w taki sposób, aby drogą do funkcji sędziego była aplikacja i praca w jednym z
pozostałych zawodów prawniczych. Nieliczne przyjęcia na aplikację sądową przy jednoczesnym rozszerzeniu
liczbowym grona aplikantów pozostałych zawodów prawniczych nie mogą długo współistnieć.

7.3. Funkcja sędziego winna być ukoronowaniem drogi zawodowej prawników z innych zawodów. Krajowy
Zjazd Adwokatury zwraca się do Ministra Sprawiedliwości i Rady Ministrów oraz Parlamentu
o przedstawienie i uchwalenie stosownej regulacji, która wykorzystałaby gotowość wielu adwokatów
do podjęcia funkcji sędziego.
Zdanie egzaminu adwokackiego, staż zawodowy i dokonania zawodowe adwokatów winny być
naturalną drogą do funkcji sędziego.

8. Organizacja adwokatury

8.1. Ustawa Prawo o Adwokaturze z 1982 r. spełniła nadzieje adwokatów. Od czasu jej wejścia w życie
upłynęło jednak ponad 25 lat, co we współczesnej polskiej rzeczywistości oznacza wiele zasadniczych zmian
otoczenia ustrojowego, społecznego, gospodarczego. Zmieniła się też sama adwokatura i adwokaci. Nowe
czasy, nowe wyzwania wymagają nowej regulacji ustawowej. Projekt nowej ustawy powinien jednak
uwzględniać dotychczasowy dorobek adwokatury, w tym także tradycyjne zasady organizacji adwokatury.

8.2. Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do kontynuowania prac nad
projektem nowej ustawy o adwokaturze i podjęcia starań o nadanie takiemu projektowi charakteru inicjatywy
ustawodawczej.

9. Postępowania dyscyplinarne

9.1. Odpowiedzialność dyscyplinarna adwokatów przed samorządem zawodowym jest gwarantem
niezależności wykonywania zawodu i gwarantem poszanowania praw obywateli. System odpowiedzialności
jest udoskonalany. Zmiany powinny polegać na zwiększeniu wymagań od rzeczników dyscyplinarnych
i sędziów dyscyplinarnych, na zwiększeniu ich odpowiedzialności w stosunku do środowiska oraz zwiększeniu
sprawności organizacyjnej tych organów.

9.2. Krajowy Zjazd upoważnia Naczelną Radę Adwokacką do analizy możliwości zmiany zasad
odpowiedzialności dyscyplinarnej adwokatów w drugiej instancji oraz ewentualnego wyodrębnienia
ustawowego rzeczników dyscyplinarnych i Naczelnego Rzecznika Dyscyplinarnego ze struktur rad
adwokackich, w celu zwiększenia ich samodzielności i niezależności.

10. Zróżnicowanie adwokatury

10.1. Krajowy Zjazd uznaje za konieczne podjęcie działań zmierzających do uwzględnienia szczególnej
sytuacji i potrzeb adwokatów wykonujących zawód w różnych środowiskach, formach instytucjonalnych
i różnych specjalizacji.
Krajowy Zjazd Adwokatury uważa, że zasada solidaryzmu adwokatów winna stanowić podstawę
przyszłego funkcjonowania adwokatury.

10.2. Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje NRA do opracowania systemu solidarnego wspomagania
adwokatów potrzebujących pomocy lub wsparcia poprzez samorządowy system ubezpieczeń. Zabezpieczenie
wszystkich członków środowiska na wypadek niepowodzenia zawodowego lub życiowego to wymóg
cywilizacyjny, który winien być podstawą nowoczesnej spójności społeczności adwokackiej.

10.3. Różnorodność adwokatury mieści się w ramach jednego samorządu zawodowego. Jednak w sytuacji,
w której liczebność wielu izb wzrasta bardzo znacząco, Zjazd uznaje za pożyteczne tworzenie mniejszych
organizacji adwokackich, stowarzyszeń i klubów, których członkowie będą zrzeszali się na zasadach bardziej
szczegółowych kryteriów niż ogólna przynależność do wspólnego zawodu.

11. Organizacja pracy Prezydium NRA i NRA

11.1. Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do wprowadzenia czytelnego
organizacyjnego podziału kompetencji poszczególnych członków organów adwokatury w celu dokładnego
egzekwowania od konkretnych osób wykonywania ich zadań. Zobowiązuje ponadto NRA do przygotowania
regulacji umożliwiającej udzielanie absolutorium – oddzielnie poszczególnym członkom organów adwokatury.

11.2. Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Prezesa NRA do takiego ograniczenia swojej aktywności
zawodowej, aby mógł wykonywać swoją funkcję z zaangażowaniem koniecznym dla prowadzenia spraw
adwokatury. Zjazd uznaje za konieczne odpłatne pełnienie tej funkcji. Zjazd upoważnia NRA do uchwalenia
wynagrodzenia odpowiedniego do wymiaru zadań Prezesa NRA.

11.3. Zjazd wyraża przekonanie, że członkowie organów adwokatury, od których będzie wymagana wielka
aktywność i zaangażowanie w jej sprawy, ograniczą w odpowiednim stopniu aktywność zawodową. Zjazd
upoważnia NRA do przyznania takim osobom stosownych wynagrodzeń.

11.4. Krajowy Zjazd Adwokatury upoważnia NRA do zatrudnienia w biurze obsługi organów adwokatury osób
z kwalifikacjami menedżerów, które zajmą się profesjonalnym zarządzaniem wymagającymi tego polami
aktywności adwokatury.

11.5. Krajowy Zjazd Adwokatury zobowiązuje Naczelną Radę Adwokacką do wprowadzenia w organach
adwokatury i organach izb adwokackich systemu informatycznego i do dostosowania go do potrzeb
organizacyjnych adwokatury.

11.6. Krajowy Zjazd Adwokatury upoważnia Naczelną Radę Adwokacką do nabycia nowej siedziby organów
adwokatury.